ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Η υπογονιμότητα ενός ζευγαριού μπορεί να οφείλεται όχι μόνο στη γυναίκα αλλά και στον άνδρα. Όταν ένα ζευγάρι δυσκολεύεται να αποκτήσει παιδί, η αιτία πρέπει να αναζητηθεί εξίσου και στον άνδρα και στη γυναίκα, καθώς τα αίτια της υπογονιμότητας οφείλονται κατά το ίδιο ποσοστό σε γυναικείους και ανδρικούς παράγοντες.
Το ποσοστό των άτεκνων ζευγαριών φτάνει στο 15%. Από αυτό, σε γενικές γραμμές, το 8 % αφορά στη γυναίκα και το7 % στον άνδρα. Ανάμεσα στα 100 ζευγάρια που θα ζητήσουν τη βοήθεια του γιατρού για την αποκατάσταση της γονιμότητας τους, τα 40 θα συλλάβουν. Σε άλλα 40 ζευγάρια θα βρούμε τα αίτια της στείρωσης, αλλά δεν θα πετύχουμε σύλληψη και στα υπόλοιπα 20 ζευγάρια δεν θα βρούμε την αιτία και δεν θα πετύχουμε σύλληψη.
ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Στην περίπτωση αυτή, ο συνηθισμένος έλεγχος δεν αποδεικνύει καμία ευθύνη ούτε στον γυναικείο, ούτε στον ανδρικό παράγοντα.
Μπορεί τα αποτελέσματα όλων των εξετάσεων να είναι φυσιολογικά, υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε όπως π.χ. το αν το ωάριο απελευθερώθηκε, το αν το παρέλαβε η σάλπιγγα, το αν τα σπερματοζωάρια κατάφεραν να φτάσουν στο σημείο της σάλπιγγας και να γονιμοποιήσουν κλπ.
Η ανεξήγητη υπογονιμότητα αφορά περίπου το 20% των υπογόνιμων ζευγαριών και η θεραπευτική αντιμετώπιση, αλλά παράλληλα και διαγνωστικό εργαλείο είναι η μέθοδος GIFT, αλλά και η εξωσωματική γονιμοποίηση.
ΑΝΔΡΙΚΗ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Όπως και στη γυναικεία υπογονιμότητα, έτσι και στην ανδρική, λέμε την αδυναμία του άνδρα, που έχει φυσιολογικές σεξουαλικές σχέσεις με γόνιμη γυναίκα, να πετύχει σύλληψη.
Όπως αναφέραμε και πιο πάνω το ποσοστό των άτεκνων ζευγαριών φτάνει το 15% από το οποίο το 8%αφορά στη γυναίκα και το 7% στον άνδρα. Άλλος τρόπος έκφρασης της συχνότητας της υπογονιμότητας είναι αυτός που αναφέρει, πως αυτή, σε συχνότητα 55% αφορά στη γυναίκα και 45% στον άνδρα. Και άλλος, πως 40% αφορά στη γυναίκα, 40% στον άνδρα και 20% και στους δυο.
Σε γενικές γραμμές η ανδρική υπογονιμότητα μπορεί να οφείλεται:
στην ολιγοσπερμία (μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων κάτω των 20 εκατομμυρίων /ml.)
στην ασθενοσπερμία (μείωση μόνον της φυσιολογικής προωθητικής κινητικότητας των σπερματοζωαρίων κάτω του 50%)
στην τερατοσπερμία (μείωση μόνον του ποσοστού των σπερματοζωαρίων με φυσιολογική μορφολογία κάτω του 50%.)
στην ολιγοασθενοτερατοσπερμία (σύγχρονη μείωση αριθμού, κινητικότητας, μορφολογίας σπερματοζωαρίων που αποτελεί κα την πιο συχνή διαταραχή.
στην αζωοσπερμία (δεν υπάρχουν καθόλου σπερματοζωάρια στο σπέρμα).
στα αντισπερματικά αντισώματα (προκαλούν μεγάλες συγκολλήσεις. σπερματοζωαρίων και έτσι δημιουργούν πρόβλημα στην κινητικότητα, αλλά και στην γονιμοποιητική ικανότητα των σπερματοζωαρίων.
ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΝΔΡΩΝ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Έλεγχος σπέρματος-σπερμοδιάγραμμα
Εξέταση από ειδικό γιατρό-ουρολόγο
Έλεγχος ορμονών.
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Γυναικεία υπογονιμότητα είναι η αδυναμία της γυναίκας, που βρίσκεται στην αναπαραγωγική της ηλικία και έχει φυσιολογικές σεξουαλικές σχέσεις με γόνιμο άνδρα, να συλλάβει, από βλάβες της λειτουργίας του αναπαραγωγικού της συστήματος.
Για να κατατάξουμε τη γυναίκα σε αυτές που πάσχουν από υπογονιμότητα, πρέπει να περάσει τουλάχιστο ένας χρόνος αναπαραγωγικής ηλικίας , κατά τον οποίο είχε φυσιολογικές και τακτικές συνουσίες με γόνιμο άνδρα..
Σε γενικές γραμμές, η γυναικεία υπογονιμότητα της γυναίκας μπορεί να οφείλεται:
στην μη φυσιολογική λειτουργία των ωοθηκών
στην κακή προετοιμασία του ενδομητρίου να υποδεχθεί το γονιμοποιημένο ωάριο
στην μη φυσιολογική τραχηλική βλέννα για τη μεταφορά των σπερματοζωαρίων
στην κακή διαβατότητα των σαλπίγγων, μέσα στις οποίες πραγματοποιείται η συνάντηση ωαρίου σπερματοζωαρίου
στην ενδομητρίωση (δηλαδή ανάπτυξη και λειτουργία ενδομητρικού ιστoύ εκτός της κοιλότητας της μήτρας)
Είναι δυνατό το αίτιο της γυναικείας υπογονιμότητας να μην είναι μόνο ένα, αλλά συνδυασμός αιτιών.
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ
Ο εργαστηριακός έλεγχος της γυναικείας υπογονιμότητας, είναι ανάλογος της ύποπτης, που προκάλεσε την υπογονιμότητα.
Έτσι,
Αν αφορά στις ωοθήκες καταφεύγουμε στον έλεγχό τους με την υπερηχογραφία και τη λαπαροσκοπία αν χρειαστεί, στον έλεγχο της εκκριτικής τους δραστηριότητας(προσδιορισμό οιστρογόνων ορμονών, προγεστερόνης) και στον έλεγχο ωοθηλακιορρηξίας.
Αν αφορά στις σάλπιγγες, καταφεύγουμε στην υστεροσαλπιγγογραφία, συνδυασμένη κάποιες φορές με λαπαροσκοπία.
Aν αφορά στη μήτρα, καταφεύγουμε στην υστεροσαλπιγγογραφία και στον ιστολογικό έλεγχο των ξεσμάτων του ενδομητρίου.
Aν αφορά στον τράχηλο, καταφεύγουμε στην υστεροσαλπιγγογραφία, στον έλεγχο της τραχηλικής βλέννας και στον έλεγχο της σχέσης βλέννας με τα σπερματοζωάρια. Ο εργαστηριακός έλεγχος της γυναικείας υπογονιμότητας, είναι δυνατό να επεκταθεί για ην ανεύρεση άλλων παραγόντων, που εμπλέκονται στα αίτια υπογονιμότητας, όπως είναι η εκκριτική δραστηριότητα του υποθαλάμου, της υπόφυσης, του θυρεοειδούς αδένα και των επινεφριδίων. Στις ημέρες μας, η αντιμετώπιση του άτεκνου ζευγαριού δεν είναι μόνο του γυναικολόγου, αλλά και του ουρολόγου, του ανδρολόγου και του ενδοκρινολόγου.